ضمن تبریک و تحیت بمناسبت ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام ، بطور اجمال دلایل صلح امام حسن علیه السلام با معاویه اشارت میگردد:
صلح با معاویه، معاقرتی است که امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) با معاویه، فرمانروای دوران، به‌منظور پایان دادن به نزاع‌های داخلی و قراردادن بنیاد صلح و آرامش در جامعه، امضا کرد. این قرارداد صلح موجب انتقال قدرت و حکومت از امام حسن به معاویه شد.
علل و دلایل صلح امام حسن با معاویه شامل:
۱٫ **حفظ جان و زندگی انسانها**: امام حسن به دلایل انسانی و اخلاقی، تمایل داشت که جان و زندگی انسانها را نجات دهد و جلوی جریان خونریزی و قتل‌عام را بگیرد. این ارزش انسانیت و صلح‌طلبی ایشان، او را به پذیرش صلح با هدف پایان دادن به نبرد و خونریزی سوق داد.
۲٫ **حفظ یگانگی اسلامی**: امام حسن به دلیل اهمیت یگانگی جامعه اسلامی و جلوگیری از افتراق و تفرقه در داخل، تصمیم به صلح گرفت. او به اعتقاد عمیق خود به وحدت و تماسک امت، صلح را به‌عنوان راهی برای پایان دادن به تقابلات داخلی و تقویت اسلام برگزید.
۳٫ **رعایت مصلحت عمومی**: امام حسن به منظور رعایت مصلحت عمومی و حفظ امنیت و آرامش مردم، تصمیم به صلح گرفت. ایشان می‌خواست با این اقدام به جامعه شرایط آرامش و ثباتی فراهم کند.
به طور خلاصه، صلح حسنه معاویه نشان از اندیشه‌های انسانیتی، اسلامیت و اخلاقیت امام حسن مجتبی است که به دلایل نجات انسانها، حفظ یگانگی جامعه اسلامی و رعایت مصلحت عمومی، تصمیم به صلح گرفت.
**عدالت**: امام حسن بر عدالت و کرامت انسانی تأکید داشت و از رفتارها و اعمالش به‌عنوان نمونه‌هایی از عدل و انصاف یاد شد.
**مواجهه با مشکلات با حکمت**: امام حسن در شرایط سختی که در آن زندگی می‌کرد، با معیارها و ارزش‌های دینی خود مواجهه کرد و تصمیمات دوران خود را با حکمت و احتیاط به تأیید نشان داد.
**احترام به حقوق دیگران**: امام حسن به‌عنوان یک رهبر دینی و یک انسان اخلاقی، به احترام و حقوق دیگران اهمیت بسزایی داد و از تعامل و همکاری برای رسیدن به اهداف مشترک تأکید داشت.
به طور کلی، زندگی کاربردی امام حسن مجتبی نشان می‌دهد که او به عنوان یک الگوی اخلاقی و انسانیتی، از ارزش‌های اصیل اسلامی مانند صلح، تسامح، عدالت، حکمت و احترام به حقوق دیگران پیروی کرد و این اصول را در تمام اعمال و رفتارهای خود به کار برد.