سوره زلزله
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر هنگامی که زمین شدیداً به لرزه درآید و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد و انسان می‌گوید زمین را چه می‌شود که این گونه می‌لرزد در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو می‌کند چرا که پروردگارت به او وحی کرده است در آن روز مردم به صورت گروه‌های پراکنده از قبرها خارج می‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود پس هر کس هم وزن ذره‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند و هر کس هم وزن ذره‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند
همراه با ما در حفظ قرآن کریم از طریق لینک ایتا ذیل
https://eitaa.com/joinchat/1530069853C8f5da4f571
روز قیامت از منظر بودائیسم – مسیحیت و یهود
در بودائیسم، مفهوم “روز قیامت” به معنای روز حسابرسی و پاداش یا مجازات برای اعمال گذشته نیست. بودائیسم بر اساس مفهوم “سوما” یا “سوماچاریا” استوار است که به معنای “راه درست” یا “راه درست زندگی” است.
در بودائیسم، هدف اصلی زندگی انسان این است که از طریق عمل درست و درست زندگی کردن، به آزادی از چرخه تولد و مرگ (سومسارا) برسد. این آزادی را “نیرвана” می‌نامند.
در بودائیسم، مفهوم “روز قیامت” به معنای روز حسابرسی و پاداش یا مجازات برای اعمال گذشته نیست. به جای آن، بودائیسم بر این باور است که هر فرد مسئولیت اعمال خود را دارد و باید برای آنها پاسخگو باشد.
روز قیامت در قرآن:
در قرآن، روز قیامت به عنوان روزی که انسان‌ها برای حسابرسی اعمال خود در حضور خداوند حاضر می‌شوند، توصیف شده است. این روز به عنوان “یوم الدین” (روز جزا) یا “یوم الحساب” (روز حساب) نیز شناخته می‌شود.
قرآن می‌گوید: “وَإِنَّ یَوْمَ الْقِیَامَهِ لَسَاعَهٌ وَالسَّاعَهُ أَدْهَى وَأَمَرُ” (سوره انبیاء، آیه ۱۰۳) – “و به راستی روز قیامت ساعت است و ساعت سخت‌تر و دردناک‌تر است.”
قرآن همچنین می‌گوید: “وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ” (سوره یس، آیه ۵۱) – “و در صور دمیده می‌شود، پس آنها از گورها به سوی پروردگارشان می‌روند.”
روز قیامت در انجیل:
در انجیل، روز قیامت به عنوان روزی که خداوند به جهان بازمی‌گردد و انسان‌ها را برای حسابرسی اعمال خود محاکمه می‌کند، توصیف شده است.
انجیل می‌گوید: “وَإِذَا جَاءَ ابْنُ الْإِنْسَانِ فِی مَجْدِهِ وَجَمِیعُ الْمَلَائِکَهِ الْقِدِّیسِینَ مَعَهُ ثُمَّ یَجْلِسُ عَلَى کُرْسِیٍّ مَجِدٍ” (انجیل متی، فصل ۲۵، آیه ۳۱) – “و هنگامی که پسر انسان در جلال خود و با همه فرشتگان مقدس به جهان بازمی‌گردد، پس بر تخت جلال خود می‌نشیند.”
انجیل همچنین می‌گوید: “وَیَخْرُجُ الْمَوتُ وَالْهَاوِیَهُ وَیُقَذَّفَانِ فِی الْبُحَیْرَهِ النَّارِ الَّتِی تُحْرِقُ بِالنَّ
در تورات
در تورات، کتاب مقدس یهودیان، به روز قیامت به عنوان “یوم هادین” (Yom HaDin) یا “روز داوری” اشاره شده است. در این روز، خداوند به عنوان داور، اعمال انسان‌ها را بررسی می‌کند و به آنها بر اساس اعمالشان پاداش یا مجازات می‌دهد.
در تورات، روز قیامت به عنوان یک روز مهم و مقدس توصیف شده است. در این روز، خداوند به عنوان داور، به انسان‌ها دستور می‌دهد که در مقابل او حاضر شوند و اعمالشان را به او گزارش دهند.
در کتاب دانیال، فصل ۱۲، آیه ۲، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره شده است: “بسیاری از کسانی که در خاک خوابیده‌اند، بیدار خواهند شد. برخی از آنها به زندگی ابدی و برخی دیگر به خفت و خوار ابدی خواهند رسید.”
در کتاب مزامیر، فصل ۹۶، آیه ۱۳، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره شده است: “خداوند به داوری می‌آید، جهان را با عدالت و خلق را با درستی داوری خواهد کرد.”
در کتاب اشعیا، فصل ۲، آیه ۱۲، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره شده است: “خداوند از آسمان به داوری خواهد آمد و زمین را با آتش داوری خواهد کرد.”
در تورات، روز قیامت به عنوان یک روز مهم و مقدس توصیف شده است. در این روز، خداوند به عنوان داور، به انسان‌ها دستور می‌دهد که در مقابل او حاضر شوند و اعمالشان را به او گزارش دهند.
در کتاب دانیال، فصل ۱۲، آیه ۲، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره شده است: “بسیاری از کسانی که در خاک خوابیده‌اند، بیدار خواهند شد. برخی از آنها به زندگی ابدی و برخی دیگر به خفت و خوار ابدی خواهند رسید.”
در کتاب مزامیر، فصل ۹۶، آیه ۱۳، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره شده است: “خداوند به داوری می‌آید، جهان را با عدالت و خلق را با درستی داوری خواهد کرد.”
در کتاب اشعیا، فصل ۲، آیه ۱۲، به روز قیامت به عنوان روز داوری اشاره
در کتاب زرتشتیان اوستا
به عنوان “ابادگاه” یا “پارادیز” شناخته می‌شود و دوزخ به عنوان “دوزخ” یا “جهنم” شناخته می‌شود. انسان‌هایی که در زندگی دنیا اعمال نیک انجام داده‌اند، به بهشت فرستاده می‌شوند و انسان‌هایی که اعمال بد انجام داده‌اند، به دوزخ فرستاده می‌شوند.
در اوستا، همچنین به مفهوم “سنجش اعمال” اشاره شده است. در این روز، اعمال انسان‌ها در زندگی دنیا سنجیده می‌شود و بر اساس آن، به بهشت یا دوزخ فرستاده می‌شوند.
در اوستا، فرشگرت به عنوان روزی توصیف شده است که در آن، جهان دوباره ساخته می‌شود و انسان‌ها به زندگی پس از مرگ برمی‌گردند. در این روز، انسان‌ها بر اساس اعمال خود در زندگی دنیا، به بهشت یا دوزخ فرستاده می‌شوند.
در اوستا، بهشت به عنوان “ابادگاه” یا “پارادیز” شناخته می‌شود و دوزخ به عنوان “دوزخ” یا “جهنم” شناخته می‌شود. انسان‌هایی که در زندگی دنیا اعمال نیک انجام داده‌اند، به بهشت فرستاده می‌شوند و انسان‌هایی که اعمال بد انجام داده‌اند، به دوزخ فرستاده می‌شوند.
در اوستا، همچنین به مفهوم “سنجش اعمال” اشاره شده است. در این روز، اعمال انسان‌ها در زندگی دنیا سنجیده می‌شود و بر اساس آن، به بهشت یا دوزخ فرستاده می‌شوند.
در اوستا، فرشگرت به عنوان روزی توصیف شده است که در آن، جهان دوباره ساخته می‌شود و انسان‌ها به زندگی پس از مرگ برمی‌گردند. در این روز، انسان‌ها