هر یک از این کتب مقدس – قرآن (اسلام)، تورات (یهودیت) و انجیل (مسیحیت) – منبع اصلی هدایت الهی برای دین مربوطه محسوب می‌شوند. آیات و دستورات موجود در آن‌ها، برای پیروانشان الزامی و معتبر تلقی می‌شود.
-
در اسلام: قرآن، آخرین و نهایی‌ترین وحی الهی است که به پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص) نازل شده است. مسلمانان معتقدند که قرآن، کلام تغییرناپذیر و محفوظ خداوند است و احکام آن بر همه ابعاد زندگی – چه معنوی و چه مادی – حاکم است. شریعت اسلامی از قرآن، سنت (حدیث) و سایر متون اسلامی استخراج می‌شود.
-
در یهودیت: تورات، متن اصلی و مقدس‌ترین کتاب است که به حضرت موسی (ع) بر کوه سینا وحی شده است. این کتاب حاوی احکام (میتصوت) است که خداوند به بنی‌اسرائیل امر به انجام آن‌ها کرده است. علاوه بر تورات، یهودیت، تلمود (مجموعه‌ای از تعلیمات ربانی) را نیز به عنوان منبع اصلی برای درک و به کارگیری قوانین تورات در نظر می‌گیرد.
-
در مسیحیت: انجیل، به‌طور خاص به پیام نجات اشاره دارد که از طریق زندگی، مرگ و رستاخیز عیسی مسیح آشکار شده است. انجیل‌ها (متی، مرقس، لوقا و یوحنا) بخشی از عهد جدید هستند که شامل نامه‌ها، پیشگویی‌ها و تعالیم نیز می‌شود. مسیحیان معتقدند که تعالیم عیسی مسیح، همانطور که در انجیل‌ها آمده است، تحقق بخش قوانین داده شده در تورات است.
۲. مشترکات: احکام الهی در کتب مقدس:
با وجود اینکه هر یک از این کتب مقدس متعلق به سنت دینی متفاوتی است، اما در برخی از جنبه‌ها، به ویژه در مورد احکام الهی و تعالیم اخلاقی، دارای عناصر مشترک هستند. این مشترکات در این باور نهفته است که هر سه سنت معتقدند کتب مقدسشان حاوی دستورات الهی است که باید راهنمای رفتار انسانی باشند.
-
تعالیم اخلاقی: عدالت، انصاف، رسیدگی به فقرا و مظلومان و رد بت‌پرستی از مشترکات مهم این ادیان است.
-
مفهوم قانون: هر سه دین دارای مجموعه ای از قوانین و احکام هستند، هرچند شیوه اعمال و تفصیل آن‌ها متفاوت است.
۳. تفاوت‌های احکام در کتب مقدس:
علیرغم مشترکات اخلاقی و معنوی، جزییات احکام الهی در این متون همیشه یکسان نیستند. هر دین درک متفاوتی از اراده خدا و نحوه اعمال آن در زندگی مؤمن دارد. مثلاً، قرآن چارچوب قانونی جامعی را ارائه می‌دهد، در حالی که انجیل بیشتر بر اصول اخلاقی و نجات معنوی تاکید دارد.
۴. نقش احکام الهی در دیدگاه بین‌الدینی:
در گفتگوی بین‌المللی، ایده اینکه «آیات حاکم اصلی خداست» در قرآن، تورات و انجیل، بر اعتقاد به منبع واحد الهی اقتدار تاکید دارد. هر دین ادعا می‌کند که متن آن، وحی حقیقی و نهایی خداوند است. با این حال، درک خاص از اراده خداوند و کاربرد عملی این تعالیم در میان این سنت‌ها متفاوت است.
۵. نتیجه‌گیری:
ایده اینکه «آیات حاکم اصلی خداست» در قرآن، تورات و انجیل، بازتاب اعتقاد مشترک به اقتدار الهی این متون است؛ هر کدام به عنوان کلام نهایی اراده خداوند در سنت مربوطه خود تلقی می‌شوند. در حالی که ارزش‌های بنیادی عدالت، رحمت و رفتار اخلاقی در هر سه کتاب مقدس مشترک است، اما جزئیات قانون الهی و کاربرد آن متفاوت است که منجر به اعمال مذهبی، آموزه‌ها و جهان‌بینی‌های متمایز می‌شود. گفتگو در این زمینه می‌تواند درک عمیق‌تر و احترام متقابل میان پیروان این ادیان را افزایش دهد.