قرآئت قرآن در ابتدای هر مجلس یعنی اینکه همه امور را با یاد خدا آغاز میکنیم و قرآئت چند آیه نیز حکایت از آن دارد که ای انسان برای زیست در زمین قوانینی آسمانی وضع شده آنرا سرلوحه زندگی خود قرار ده
قرآن، نه تنها کتابی است از جنس کلمات، بلکه دریایی است از معانی ژرف و حکمتهای بیکران. هر آیهاش، تذکری است به انسان، یادآوری عهدی ازلی میان خالق و مخلوق. صفحاتش، آیینهای هستند که تصویر حقیقت را به انسان نشان میدهند، و هر کلمه، نغمهای از رحمت و حکمت الهی. خواندن قرآن، تجدید پیمانی است با خالق، نه تنها با زبان، بلکه با جان و دل. این تلاوت، نشانهای از بندگی و تسلیم محض در برابر عظمت الهی است. با هر آیه، انسان به سوی کمال و معرفت الهی گام برمیدارد، و با هر سوره، گویی به دریایی از معنویت و روشنی فرو میرود. تدبر در قرآن، راهگشای مسیر زندگی است و هر چه بیشتر در آن تدبر کنیم، بیشتر به عظمت و رازهای پنهان آن پی میبریم. خواندن قرآن، تلاوت نیست، بلکه گفتگویی عاشقانه با پروردگار است. این گفتگو، دلها را صیقل میدهد و روحها را جلا میبخشد.