خدا به یکتایی خود گواهی دهد که جز ذات اقدس او که نگهبان عدل و درستی است خدایی نیست، و فرشتگان و دانشمندان نیز به یکتایی او گواهی دهند؛ نیست خدایی جز او که (بر همه چیز) توانا و داناست.
بیشتر بدانیم :
شأن نزول:
از کلبى نقل نمایند که دو نفر از احبار به شام آمدند و به مسجد رفته و رسول خدا صلى الله علیه و آله را ملاقات نمودند و وى را به همان صفتى یافتند که در انجیل خوانده بودند و دانستند که این پیامبر همان پیامبر آخرالزمان است، لذا به رسول خدا گفتند: آیا تو محمدى؟ پیامبر فرمود: بلى، سپس گفتند: آیا تو احمدى؟ فرمود: آرى، سپس گفتند: تو را از شهادتى مى پرسیم اگر به ما جواب دادى به تو ایمان خواهیم آورد. فرمود: بپرسید. گفتند: به ما خبر بده از بزرگترین شهادتى که در کتاب خدا است. سپس جبرئیل فرود آمد و این آیه را که دال بر شهادت ذات خداوند به یکتائى است نازل نمود[۳].[۴]
نکته ها
خداوند با ایجاد نظام واحد در هستى، بر یگانگى ذات خود گواهى مى‌دهد، یعنى هماهنگى و نظم موجود در آفرینش، همه گواه بر حاکمیّت قدرتى یگانه بر هستى است، چنانکه در دعاى صباح مى‌خوانیم: «یا من دل على ذاته بذاته»
آفتاب آمد دلیل آفتاب
گر دلیلت باید از وى رُخ متاب
امام باقر علیه السلام فرمودند: «مراد از «أُولُوا الْعِلْمِ» در آیه، انبیا واوصیا هستند». «۱»
هر کجا تعدّد هست، محدودیّت نیز هست. خانه‌ى بى‌حدّ نمى‌تواند بیش از یکى باشد. اگر گفتیم: فلان چراغ، نور بى‌نهایت دارد، جایى براى چراغ دوم باقى نمى‌ماند. خدا بى‌نهایت است، زیرا اگر نهایت داشته باشد به نیستى برمى‌خورد و هیچ بى‌نهایتى قابل تعدّد نیست، لذا خداوند قابل تعدّد نیست واو یکتاست.
پیام ها
۱- شهادت عملى از بهترین نوع شهادت است. هماهنگى در میان آفریده‌ها، بهترین نمونه‌ى گواهى بر یکتایى خداست. «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ»
۲- راه ایمان به خدا، علم است وعلم واقعى، انسان را با سرچشمه هستى آشنا مى‌کند. «وَ أُولُوا الْعِلْمِ»
۳- دانشمندان، در کنار فرشتگان قرار مى‌گیرند. «وَ الْمَلائِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ»
«۱». تفسیر نورالثقلین.
جلد ۱ – صفحه ۴۸۴
۴- عدل الهى، در کنار توحید مطرح است. بر خلاف دیگر قدرتمندان که هر کجا احساس یکتایى و نداشتن رقیب و شریک کنند، زور مى‌گویند، او یکتایى است که به پا دارنده‌ى عدل است. «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ … قائِماً بِالْقِسْطِ»