انتظار فَرَج، چشم‌به‌راه بودن برای ظهور حضرت مهدی(عج) است، که ظهورش را موجب گشایش و برپاییِ صلح و عدالت در همهٔ جهان دانسته‌اند. در احادیث معصومان، انتظار فرج، برترین و محبوب‌ترین عمل و شرط پذیرش سایر اعمال شمرده شده است.
انتظار فرج را متشکل از سه عنصر: قانع نبودن به وضع موجود، امیدِ دستیابی به وضع مطلوب و تلاش برای رسیدن به آن می‌دانند.
برخی در ترسیم مفهوم انتظار، هیچ مسؤولیتی را شامل فرد منتظر ندانسته و حتی رواج ظلم را موجب تسریع در فرج می‌پندارند. در مقابل، برخی عالمان شیعه همچون مرتضی مطهری این برداشت از انتظار را مخالف با آموزه‌های اسلام دانسته و با استناد به روایاتی معتقدند شخص منتظر دارای وظایف فردی و اجتماعی در دوران غیبت امان زمان است.
شناختِ امام عصر(عج)، پرهیزکاری، پیوند قلبی با امام، دعا برای سلامتی و تعجیل در فرج و نقش اصلاح‌گری در جامعه، از جمله وظایف منتظران شمرده شده است.
ایمان به ظهور مُنجی بشریت و انتظار برپاییِ عدالت با آمدن او، مختص شیعیان نیست، بلکه در بین اهل‌سنت و حتی غیر مسلمانان نیز به چشم می‌خورد.