هنگامی که بر روی سبزه ها گام می نهیم می پنداریم که همه چیز این دنیا برای ما آماده شده این درحالی است که آن سبزه ها از مردگان قبل از ما روییده و ما نیزخواهیم رفت و سبزه های تازه ای را برای نسل بعد بوجود خواهیم آورد نسل بعد خواهند آمد از همین کوه ، همین دشت و همین زمین استفاده خواهند کرد -نسل به نسل زندگی دست به دست می چرخد و می چرخد و خدا بیامرز کسی را که بداند از کجا آمده و به کجا خواهد رفت
خیام شاعر بزرگ ایرانی در این باره چنین میگوید :
ابر آمد زار بر سر سبزه گریست
بی باده گلرنگ نمی باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تاسبزه خاک ما تماشاگه کیست